znów zaczyna się dobroczynność

Myślę sobie o tym, jak przyspieszają nadejście Świąt w sklepach i mediach. Prawie, że na okrągło grają już kolędy i dzwoneczki. Kiedyś prekursorem była Coca Cola a teraz prawie wszystkie firmy tak robią w telewizyjnych reklamach już od dawna. I do tego zaczęła się feeria koncertów charytatywnych, bali i zbiórek pieniędzy. Nagle odzywają się skłonności w narodzie do dobrodziejstwa a właściwie chyba wyrzuty sumienia. Zwłaszcza teraz te 5% bogatej części narodu zabawia się w działalność dobroczynną. Najpierw wskutek istoty systemu powstała znaczna rzesza biedaków a teraz uprawia się „miłosierdzie gminy”....ale dalej nie będę politykować. Blog ma być z założenia apolityczny

Osobiście mnie wkurza proszenie o datki. Może to i dobre było w wieku 19, kiedy nie było systemów banków, przelewów czy konta w Intelligo. Dla mnie ostentacyjna dobroczynność służy wyłącznie zaspokojeniu własnego nieczystego sumienia i dowartościowania się. Bo naprawdę prawdziwą pomocą jest właściwe zmotywowanie człowieka do działania. Ułatwienie zdobycia kwalifikacji a potem ich wykorzystanie. Ale łatwiej jest zaśpiewać i porozdawać misie i kurteczki w domach dziecka w świetle mediów, aniżeli zapewnić tym dzieciom takie warunki życia, aby w przyszłości potrafili sobie radzić. Tak samo niepełnosprawni. Kiedyś słyszałam o programie włączania osób głuchych do społeczeństwa. I opowiadała mi jedna osoba z branży jak głuchy śmiał się w kułak, bo dostawał 600 zł renty a gdyby poszedł do pracy to zapłaciliby mu 650 zł i rzecz jasna rentę by stracił. Więc woli nie integrować się ze społeczeństwem słyszących i olewa programy integracyjne, pisane po to, aby ktoś zapłacił za fikcję.

Dość dobrą opcją pomocy sierotom jest, jak pokazuje praktyka-wysyłanie ich do adopcji za granicę. Nie robi się tego w świetle fleszy, bo proceder jest wątpliwy moralnie. Z jednej strony to nasze dzieci a z drugiej to co je tu czeka, zwłaszcza jak nie są do końca zdrowe?

Popieram oczywiście akcje typu świeczki Caritas. Pod warunkiem, że z tych pieniędzy się finansuje rzeczywiste potrzeby biednej części społeczeństwa. Popieram kosze do których można wrzucić zakupione dodatkowo przedmioty jako dar dla tych co mają gorzej. Może przejściowo tylko? Również coraz bardziej nieufnie traktowana działalność WOŚP w założeniu jest słuszna. Jednak dość duże dochody wszelkiej maści fundacji skierowane dla organizatorów powodują niechęć ludzi do datków. Też omijam fundacje szerokim łukiem.

Oglądam czasem różne programy publicystyczne i wkurzające jest to jak ludzie są w majestacie prawa robieni w konia i wpędzani w biedę i tarapaty. Nie wiedząc, że mogą im przysługiwać dodatki mieszkaniowe, popadają w długi, bo nie wiedzą gdzie złożyć podanie i nikt im tego nie powie, że w ogóle mogą to zrobić. I kończy się to czasem eksmisją. Muszą w tym układzie być bardzo biedni, aby byli bardzo bogaci...

Mam dziś taki społeczny zapęd, bo znów muszę uciekać w sklepach przed jegomościami dzwoniącymi puszkami i ludźmi odprowadzającymi wózki. Jestem przeciwnikiem dawania pieniędzy za nic, bo to demoralizuje. Mogę zapłacić za wytrzepanie mojego dywanu, ale niekoniecznie muszę dawać kasę za fałszowanie kolęd. Małolaty się nauczyły i już od listopada łażą po domach. Kolędnicy z bożej łaski.

Jeśli chodzi o pomoc ludziom to chyba najlepiej by było nie produkować biedaków. I spowodować przez system prawny to, aby rodzice nie musieli się rozwodzić, bo wtedy dostaną dodatkowe pieniądze na dziecko. Aby mieli pracę. Aby tak było ustawione prawo, które nie chroniłoby wyłącznie złodziei i aferzystów. Ostatnie afery o których się czyta powodują u mnie wstręt do ludzi, którzy jeszcze nie tak dawno odgrywali czołową rolę jako dobroczyńcy, głaszczący dzieci po główkach. Nasz kraj został puszczony z torbami. Wokół moi znajomi, ludzie pracujący o świętach myślą z przerażeniem.

Fakt, nie każdy jest przedsiębiorczy a państwo nie za bogate. Ale jak można doprowadzić do tego, że jak rozmawiam z każdym młodym człowiekiem to wcześniej czy później słyszę, że zamierza on stąd zwiać?