Komentarze: 1
Dziś jest dzień zwierząt, prawdę mówiąc moje fafusie niewiele na tym skorzystały. Młoda nie pozwoliła kupić im kości, bo stwierdziła, że potem je zakopują pod jej regałem i cuchnie nieprzyzwoicie. Ale specjalnie nie krzywdowały, zrobiłam im kilka dość długich spacerków.
Ponadto słuchałam o laureatach Nagrody Nobla. Dostali je uczeni za badanie fenomenu zapachów. To tak w nawiązaniu do tych kości.....Pomyślałam sobie, że kiedyś napiszę moją historię, tak związaną z różnymi perfumami. Pamiętam Masumi, z czasów maturalnych, polewałam się na randki i teraz, gdy jakimś cudem czuję ten zapach, a wyszedł z mody dość dawno, przypomina mi się facet, który mi się naonczas podobał , poznałam go po balu maturalnym a potem popadł w zapomnienie. Widziałam go jeszcze kiedyś, ale to było tuż przed moim ślubem. Pozostał w pamięci tylko zapach Masumi i namiętny wieczór w czasie którego zapach ten mieszał się z czeremchą.....Potem była Estee Lauder. Ulubiony zapach mojej Mamy. Kochała te ciężkie perfumy, miały nawet kolor ciemnobrązowy i były przytłaczające. Wszystkie płaszcze i futra tym pachniały....myślę o Mamie, gdy czasem doleci mnie ten zapach. Były one na tyle trwałe, że do tej pory futro, które po niej odziedziczyłam też tak pachnie.
Na studiach miałam dużą, walcowatą butelkę perfum La Rive Gauche firmy Yves Saint Laurent, dość charakterystyczne opakowanie w niebiesko- srebrne paski. Na moim wydziale nie bardzo miało sens perfumowanie się, ale czasem jakieś imprezki, klub jazzowy...czemu nie? W międzyczasie był Swan Avona, to też lata 70, prawdziwa woda toaletowa, która nie wietrzała po godzinie....
Był w mojej karierze okres czasu w którym zajmowałam się perfumami i co nieco udało mi się o nich dowiedzieć. Bardzo były wtedy modne perfumy Anais-Anais firmy Cacharel. Istne szaleństwo. W ogóle najbardziej mi się podobają perfumy tej firmy. Potem pod koniec lat 80 szlagierem były Loulou. Nawet przywiozłam sobie butelkę i do tej przypominają mi pobyt na stypendium. W zeszłym roku w listopadzie byłam w Anglii i stałam smętnie na lotnisku Heathrow, gdzie we free shopach- półkach znajdowały się debiutujące perfumy tejże firmy pod nazwą Amour-amour. Nowy produkt, najlepszy prezent na Święta...Stałam przyglądając się, bo nie miałabym sumienia wydać na ten cel 20 funtów.....Ale pachną pięknie, polecam....flaszka około 200 zł.
Potem było ciężko, nie było mnie za bardzo stać. Więc, gdy bywałam za granicą zdarzało się, że zaszalałam albo też aby zrobić sobie przyjemność. I tak zapamiętałam Gabrielę Sabatini, Kenzo, Bvlgari czy Sunflowers. Potem nastały czasy Avonu i innych tanich podróbek. Niezbyt drogie, ale i tracące szybko zapach.....Z Avonu najbardziej znane były Celebre, choć teraz ten zapach mi jakoś się znudził.
Nie sposób zapomnieć o Być Może. Ten komercyjny szlagier, który wszedł przebojem na rynki Bułgarii czy Rumunii, wraz z biseptolem i kremem Nivea był oparty na autentycznych holenderskich koncentratach. Ani o zielonym jabłuszku, zapachu, który zrobił furorę i jest oparty w całości na syntetykach....
Zawsze uważałam, że dobre perfumy muszą być drogie, nie ważne, że z punktu widzenia analityki można bardzo łatwo podrobić kompozycję zapachową. Stąd liczne teraz podróbki. Dobre surowce muszą kosztować. Co prawda niemoralne byłoby zabijanie piżmowców dla ich gruczołów lub pozyskiwanie cybetu ze specjalnej odmiany kota i teraz w dużej mierze dominują syntetyki. Więc teraz perfum praktycznie nie używam. Łatwo jest przegiąć a nie ma nic gorszego niż stare wyperfumowne pudło........